Τέχνη, Ιστορία, Συλλεκτικά

              Η προηγούμενη ανάρτησή μου είχε ως αντικείμενο την πορεία της δημιουργίας μιας ψηφιδωτής 3 D κεφαλής αλόγου, προκειμένου αυτή να προλάβει να συμμετάσχει σε μια έκθεση με θέμα το άλογο.             Στην έκθεση αυτή, όμως, συμμετείχα και με δύο άλλα έργα μου, μαρμαρόγλυπτα σε μάρμαρο Διονύσου, έργα του τελευταίου χρόνου, υπό την επίβλεψη του καλλιτέχνη Μπάμπη Γεωργίου.             Το πρώτο, είχε επίσημο τίτλο «Λάκωνας αναβάτης» και ανεπίσημο «Είμαι ένας φτωχός και μόνος Λάκωνας αναβάτης», εμπνευσμένο από έναν λακωνικό μελανόμορφο κύλικα περίπου του 550-540 π.Χ., που βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο και περιγράφεται ως «Αναβάτης με πουλιά» [δείτε εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Λακωνική_τέχνη#/media/Αρχείο:Rider_BM_B1.jpg ]. Το έργο δεν έχει κάποια αναγλυφότητα, αλλά απλώς είναι κατ’ ουσία «χαραγμένο» πάνω σε ένα μάρμαρο, παραπέμποντας σε πρωτόγονες «χαράξεις» που βρίσκουμε μέσα σε σπήλαια.               Στο δεύτερο έργο έδωσα τον τίτλο «Ο Αη Γιώργης, άοπλος,

              «Εν αρχή ην η ψηφίς» είχα γράψει κάποτε σε ένα κείμενό μου για τα ψηφιδωτά. Αλλά αυτή τη φορά [και όχι μόνον αυτή…] οι ψηφίδες ήταν (σ)το τέλος.             Αρχικά έγινε ένα πρόπλασμα από πηλό.               Το πρόπλασμα αυτό «μπήκε στον γύψο» ή, σωστότερα, καλύφθηκε με γυψόγαζα. Πλήρως. Ακόμα και στα μάτια.               Ύστερα άρχισε η ψηφοθέτηση, που διήρκεσε αρκετά, καθώς αρκετές φορές χρειάστηκε να αναθεωρήσω την οπτική και την προσέγγιση και να αντικαταστήσω τις ψηφίδες που είχα επιλέξει. Σκοπός, βλέπετε, δεν ήταν η εύκολη λύση της «μανιέρας» και η «μονοδιάστατη» υλοποίηση της ιδέας, αλλά η χρήση ψηφίδων διαφορετικών υλικών και μεγεθών.               Ολοκλήρωσα το έργο ελάχιστα πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία έναρξης της έκθεσης που είχε ως θέμα το Άλογο.               Είχα την τύχη να το δουν και να το σχολιάσουν θετικά (ελπίζω όχι μόνο από ευγένεια) πολλοί φίλοι, γνωστοί, αλλά και άγνωστοι, μεταξύ των οποίων και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ που είχε την καλο