Τέχνη, Ιστορία, Συλλεκτικά

              Όπως είναι γνωστό, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη στην Μάνα: “Η ημέρα της Μητέρας”. Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε μια ιδιαίτερη μάνα, την επονομαζόμενη “Μάνα του Στρατιώτη” . Αλήθεια, πόσοι απ’ αυτούς που έχουν ακούσει τη συγκεκριμένη προσφώνηση, έχουν αναρωτηθεί σε ποιάν αποδίδεται; Και πόσοι την θυμούνται;…   Υποθέτω, πάντως, ότι οι περισσότεροι θυμούνται τον Παύλο Μελά και την θυσία του στο έδαφος της Μακεδονίας, που τον ανέδειξε σε σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα. Ο Παύλος Μελάς, θυμίζω, πέθανε στη Μακεδονία στις 13 Οκτωβρίου 1904. Μόλις τρεις μήνες αργότερα πέθανε και ο αδελφός του Λέων Μελάς , διδάκτορας νομικής και βουλευτής Θεσσαλίας, το 1902, ενεργό μέλος της Εθνικής Εταιρείας και του Μακεδονικού Κομιτάτου [που δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον ομώνυμο, επίσης πολιτικό, συγγραφέα του δημοφιλούς μυθιστορήματος “ O Γεροστάθης”]. Μάλιστα ο θάνατος του τελευταίου οφείλεται σε μια μικρή, κατ’ αρχάς, μόλυνση που έπαθε στο ταξίδι που έκανε

[Συνέχεια από εδώ]   Τον πατέρα του Τζιμ Άνταμς, τον Τζωρτζ Άνταμς, στον οποίο αναφερθήκαμε προς το τέλος του προηγουμένου μας κειμένου, τον είχε σκοτώσει ένας κακοποιός με το όνομα Ομάρ Ατατούρκ [ή ίσως ο πατέρας του;…], ο οποίος, όπως αμέσως γίνεται αντιληπτό, είχε τουρκική καταγωγή . Εκτός αυτού υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας κακοποιός με τουρκική καταγωγή, ο Αλή Γιουσούφ. Από τεύχος 1049 του “Μικρού Καουμπόυ”   Από τεύχος 1281 του “Μικρού Σερίφη”   Και, με αυτό το “εφεύρημα” - “στρατήγημα”, η “προαιώνια” και “πατροπαράδοτη” αντιπαλότητα Ελλήνων και Τούρκων μεταφέρεται, και μάλιστα με την ίδια δριμύτητα,   στο μακρινό Φαρ Ουέστ . Και ο κάθε νεαρός Έλληνας αναγνώστης του περιοδικού παθιάζεται πολύ περισσότερο από το να διάβαζε απλώς τους αγώνες των δύο ελληνικής καταγωγής σερίφηδων κατά κάποιων “αγνώστων” παράνομων καουμπόηδων… Σπουδαίο εύρημα μάρκετινγκ!...             Διότι έτσι, βεβαίως, ο συντάκτης των ιστοριών – περιπετειών του Μικρού Σερίφη / Καουμπόη / Αρχη

              Αναζητήστε στο διαδίκτυο [“ googl -άρετε” εννοώ!…] το όνομα “Δημήτρης Αδαμόπουλος” . Ως αποτέλεσμα θα λάβετε “τα προφίλ των χρηστών του facebook ” που φέρουν αυτό το ονοματεπώνυμο, ένα μεσιτικό γραφείο στην Καλαμάτα, ένα κρεοπωλείο στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, έναν καρδιολόγο στην Αθήνα κ.λπ.             Αναζητήσετε, κατόπιν, το ίδιο ονοματεπώνυμο αμερικανοποιημένο: “Τζιμ Άνταμς” . Τα αποτελέσματα θα είναι, τώρα, κατά σειρά: “Τζιμ Άνταμς εκ Σπάρτης”, “Ο Μικρός Σερίφης ήταν γιός ελλήνων μεταναστών στην άγρια δύση”, “Μικρός Σερίφης Τζιμ Άνταμς: Ο ήρωας που αγαπήσαμε” κ.λπ.             Για εμένα προσωπικά, όταν ήμουν παιδί, δεν ήταν ήρωάς μου ούτε ο “Μικρός Σερίφης” , ούτε ο “Μικρός Αρχηγός” , ούτε ο “Μικρός Καουμπόυ” , καθώς τα ομότιτλα περιοδικά όχι μόνο δεν ήταν οι πρώτες μου επιλογές, αλλά σχεδόν τα αγνοούσα. Προτιμούσα κάποια άλλα περιοδικά και, συνεπώς, από τα συγκεκριμένα περιοδικά είναι ζήτημα αν είχα διαβάσει πάνω από πέντε ως δέκα τεύχη. Πολύ πρόσφατα, όμως,