[Μέρος Β’]: Το δίπολο “καλοί – κακοί” ή “καουμπόυδες – ινδιάνοι” στα καλύτερά του: “Έλληνες – Τούρκοι” αντιμέτωποι στο Φαρ Ουέστ

[Συνέχεια από εδώ]

 

Τον πατέρα του Τζιμ Άνταμς, τον Τζωρτζ Άνταμς, στον οποίο αναφερθήκαμε προς το τέλος του προηγουμένου μας κειμένου, τον είχε σκοτώσει ένας κακοποιός με το όνομα Ομάρ Ατατούρκ [ή ίσως ο πατέρας του;…], ο οποίος, όπως αμέσως γίνεται αντιληπτό, είχε τουρκική καταγωγή. Εκτός αυτού υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας κακοποιός με τουρκική καταγωγή, ο Αλή Γιουσούφ.

Από τεύχος 1049 του “Μικρού Καουμπόυ”

 

Από τεύχος 1281 του “Μικρού Σερίφη”

 

Και, με αυτό το “εφεύρημα” - “στρατήγημα”, η “προαιώνια” και “πατροπαράδοτη” αντιπαλότητα Ελλήνων και Τούρκων μεταφέρεται, και μάλιστα με την ίδια δριμύτητα,  στο μακρινό Φαρ Ουέστ. Και ο κάθε νεαρός Έλληνας αναγνώστης του περιοδικού παθιάζεται πολύ περισσότερο από το να διάβαζε απλώς τους αγώνες των δύο ελληνικής καταγωγής σερίφηδων κατά κάποιων “αγνώστων” παράνομων καουμπόηδων… Σπουδαίο εύρημα μάρκετινγκ!...

            Διότι έτσι, βεβαίως, ο συντάκτης των ιστοριών – περιπετειών του Μικρού Σερίφη / Καουμπόη / Αρχηγού, μπορεί να “επαναφέρει” από καιρού εις καιρόν αυτόν τον… άσπονδο εχθρό και να προσελκύει τους αναγνώστες – πελάτες, προαναγγέλλοντας την “νέα σπουδαία περιπέτεια”.

 

[Στο τ. 1000  του “Μικρού Καου-μπόυ” για το τ.1001]

 

[Στο τ. 1019  του “Μικρού Καου-μπόυ” για το τ.1020]

 

[Στο τ. 1049  του “Μικρού Καου-μπόυ” για το τ.1050]

 

            Η μεταξύ τους αντιπαλότητα και οι συνεπακόλουθες μονομαχίες τους φαίνεται να μην έχουν τέλος. Ακόμα κι αν κάθε τόσο φαίνεται να προαναγγέλλεται κάποιο τέλος.

 

 Ο συγγραφέας, πάντως, βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει αφενός μεν τις αρετές του Έλληνα, αφετέρου δε την εγκληματική προσωπικότητα του Τούρκου.

Το Ελληνόπουλο παρομοιάζεται με τον πολυμήχανο Οδυσσέα…

Από τεύχος 1281 Μικρού Σερίφη

…Όποτε απαιτείται είναι “άγριος σαν πάνθηρας και γρήγορος σαν αίλουρος”!...

            …Αντέχει τις κακουχίες, ακόμα και τα βασανιστήρια, όσο δε βαριά κι αν είναι αυτά δεν μπορούν να τον κάνουν να προδώσει τις αρχές του και τους φίλους του.

 …Φαίνεται αρκετά συχνά να επικαλείται τον Θεό και να προσεύχεται σ’ αυτόν.

[Από ο τ. 1281 του “Μικρού Σερίφη”]

[Από ο τ. 1049 του “Μικρού Καουμπόυ”]

             Ο Τούρκος, αντιθέτως, περιγράφεται πάντα με τα πιο μελανά χρώματα.      

 

 

[Όλα από το τ. 1000 του “Μικρού Καουμπόυ”]

             Ποια περίοδο διαδραματίζονται όλες οι περιπέτειες του Τζιμ Άνταμς; Μα φυσικά, όπως γίνεται αντιληπτό, την εποχή της “Άγριας Δύσης”, των καουμπόηδων [ή, σωστότερα, “καουμπόυδων”… κι ας μας το επισημαίνει ως λάθος ο αυτόματος διορθωτής του επεξεργαστή κειμένου!...]  και των ινδιάνων. Σωστά;

            Σωστά, βεβαίως, αλλά με την εξής παρατήρηση: Ο Τζιμ Άνταμς δεν είναι [μόνον] ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Είναι [επιπλέον και] μια “ιδέα”, ένας ήρωας που εξελίχθηκε, φαίνεται, σε “αρχετυπικό”. Απόδειξη;

            Στα οπισθόφυλλα κάποιων τευχών του περιοδικού “Μικρός Καουμπόυ” βρήκα κάποιες εικονογραφημένες πολύ μικές ιστορίες με ήρωα, και αυτές, τον Τζιμ Άνταμς. Σας παρουσιάζω δύο.

 

 

             Παρατηρήσατε, ασφαλώς, πάνω δεξιά στην πρώτη εικονογραφημένη ιστορία και κάτω αριστερά στην δεύτερη, ότι τα άλογα έχουν, πλέον, αντικατασταθεί από αυτοκίνητα. Συνεπώς ο ήρωάς μας έχει μεταφερθεί, πλέον, στη σύγχρονη εποχή, εξακολουθώντας να αντιμετωπίζει, με επιτυχία πάντοτε, τους κάθε είδους “κακούς”…

            Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι και γι’ αυτόν θα μπορούσαν να ισχύουν οι στίχοι: «Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ, είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές, θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει». Βεβαίως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τους έγραψε για έναν άλλο ήρωα των παιδικών μας χρόνων, τον “Μικρό Ήρωα”. Και μια που αναφέρθηκα σ’ αυτόν, να εκφράσω την άποψη ότι οι δημιουργοί  του Μικρού Σερίφη / Καουμπόη / Αρχηγού μάλλον αυτόν είχαν ως πρότυπο αλλά και [εξ απόψεως εμπορικής - επιχειρηματικής] ως “αντίπαλο δέος”, που για να τον αντιμετωπίσουν έπρεπε να αντλήσουν στοιχεία που εκείνος περιείχε ή αντιπροσώπευε.

            Ούτως ή άλλως [και] στα διάφορα περιοδικά και κόμικς δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά αλληλοεπιδράσεις. Ένα παράδειγμα από τα πολλά που θα μπορούσα να φέρω, ο τρόπος που τελειώνουν οι ιστορίες διαφορετικών ηρώων.

 

Του θλιμμένου καουμπόυ Τζόνυ Αμαρίλο

 

Του Λούκυ Λουκ

 

Του Μικρού Καουμπόυ

                           Νομίζω, όμως, ότι το καλύτερο κλείσιμο ενός άρθρου για τον Μικρό Καουμπόυ / Αρχηγό / Σερίφη δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό που ακολουθεί…