Η συμμετοχή μου στην “Διαδρομή του Βλέμματος”

             Όταν η Ράνια Καπελιάρη, που εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε την έκθεση “Η διαδρομή του βλέμματος”, μου την προανήγγειλε, ήξερα πως θα μπορούσα “ακούραστα” να συμμετάσχω σ’ αυτήν, αφού είχα ad hoc έργα: Πριν από αρκετό καιρό είχα δημιουργήσει τρία ψηφιδωτά που απεικόνιζαν τρία ζευγάρια μάτια και που για το καθένα τους είχαν χρησιμοποιηθεί διαφορετικού υλικού ψηφίδες: μαρμάρινες, κεραμικές και από υαλόμαζα. 

             Τα τρία αυτά έργα, ως θεματική ενότητα, είχαν παρουσιαστεί σε μία παλαιότερη ομαδική έκθεση στην οποία είχα συμμετάσχει, αλλά και, το καλοκαίρι του 2019, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων “Πληθώνεια”, στο Αλεποχώρι Λακωνίας. 

             Παρότι θα μου ήταν εύκολο, λοιπόν, να παρουσιάσω ακριβώς τα ίδια έργα, “δεν μου έκανε καρδιά” να το κάνω. Ευθύς εξαρχής σκέφθηκα να κινηθώ δημιουργικά τουλάχιστον ως προς την παρουσίασή τους. Αυτό και έκανα. Έτσι προέκυψε ένα έργο που συμπεριέλαβε τα τρία επί μέρους ψηφιδωτά και τα παρουσίασε με μια νοσταλγική διάθεση…

            Πρόσθεσα την “τελευταία πινελιά” κυριολεκτικά “στο παρά πέντε”: Πηγαίνοντας προς τον χώρο της έκθεσης προκειμένου να στήσω το έργο, έκανα στάση σε ένα φυτώριο και αγόρασα μια γλάστρα με βασιλικό και μια δεύτερη με γεράνι. Έτσι ολοκληρώθηκε η σκηνοθεσία μου…

 

            …κι η Ράνια, που ένοιωσε αμέσως τι ήθελα να πω, του έδωσε το όνομα “Οι κυρίες της αυλής”  [αυτονοήτως το “κυρίες” και το “αυλής” γράφονται με πεζά γράμματα και όχι με κεφαλαία – σκεφθείτε δα τι διαφορετικό νόημα θα είχε το “Οι Κυρίες της Αυλής”…] και το έστησε σε “επίκαιρο” σημείο, ώστε να παρακολουθούν “ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει”…

            Και είδαν πολλούς και πολλά, ιδίως κατά τη διάρκεια των εγκαινίων…

Την επόμενη φορά νομίζω πως θα πρέπει να “στήσω” και… αυτιά, ώστε ν’ ακούω και τι λέγεται!...